Zonder zin?
Er bestaat denk ik zoiets als “beyond words”. Een bepaald gevoel of staat van zijn die moeilijk uit te leggen is. Ik kwam erachter toen ik na ruim 20 jaar voor 2 multinationals enorm hard gewerkt had en – in goed overleg heet dat – afscheid had genomen van mijn laatste werkgever. Ik voelde me leeg en moe, in slechte conditie en ook nog eens zonder zin. Dat eerste – over conditie – was denk ik te danken aan te weinig beweging, te ongezond eten en te weinig slapen. Dat tweede – over zonder zin – was voor mij wat moeilijker te duiden. Ja, ik had in mijn carrière veel verschillende rollen opgepakt en mij laten leiden door de behoefte van de organisatie. Maar aan de andere kant stond ik – met veel zin – voor vele dingen open: zo lang ik mij kan heugen ben ik bezig geweest met verbeteren en vernieuwen. Ja, ik had in mijn carrière veel verschillende rollen opgepakt en mij laten leiden door de behoefte van de organisatie.
Balans kwijt?
En voor mij betekende dit ook altijd dat ik mijn zelf wil verbeteren en vernieuwen. Ik voelde me energieloos en ook verantwoordelijk. Was ik de balans kwijt geraakt door toch niet goed naar mijn zelf te luisteren? Was ik mijzelf al die jaren te veel aan het verbeteren en vernieuwen geweest? Ik wist het antwoord toen niet. Logisch. “Je kunt een probleem niet oplossen met dezelfde manier van denken als het veroorzaakt heeft”, zei Einstein. Ik denk dat hij gelijk heeft. De vervolgvraag was dan ook eerder “ Hoe weer meer energie te krijgen?”
Hoe weer meer energie te krijgen?
Ik vond antwoorden onder andere in de beoefening van aikido en schilderen. Het doen hielp mij uiteindelijk om mijn balans zelf te kunnen duiden als een spanningsveld van energieën tussen denken, voelen, zijn en ervaren.
En toen wist ik waarom ik uit balans was geraakt en wat ik zou moeten doen.
Voordurend anders (leren) kijken is naar mijn mening wezenlijk voor verandering en transformatie. Verwonderen en ervaren zijn hierin belangrijk, denk ik: “je ogen zijn waardeloos als je geest blind is”.
Is de hemel op aarde?
Is de hemel op aarde? Ja. Volgens mij wel. Het aikido en zeker ook het schilderen (en het schilderen over aikido) hebben mij geholpen dit inzicht te verwerven. Maar ik kan het niet zo goed uitleggen. Gelukkig is ergens geen woorden voor hebben voor mij niet erg meer. Voor mij bestaat er zoiets als “beyond words”.
Net als “Heaven on Earth” overigens.
Kijk maar.
Gert Veenhoven is – bewust als autodidact – begonnen met schilderen in 2008. Het werk is expressief met veel kleur en grove structuren. In de beginperiode waren zijn werken abstract. Sinds 2 jaar krijgt zijn werk meer realisme door het gebruik van materialen uit de natuur, het gebruik van rechtere lijnen en symboliek. Als inspiratiebron gebruikt hij zijn gezin maar ook ontmoetingen met mooie en bijzondere mensen. Ook laat hij zich inspireren door de krijgskunst Aikido, de natuur en organisatie ontwikkelaars.
