Besloten Vennootschap Pierewaaien

door

Nooit is er een vorm gekomen
zonder de hulp van de leegte.
Gezicht Nul glimlacht
om de wiegende maanbomen
bevrijd in hun eerste stappen.

Zij nemen het voortouw
en lachen bij de zinnen
die de zon doen voortrazen
tot de woorden toehappen.
Tot in de hemel dansen
de voortbloeiende vuurvreters.

Rinkelend water wentelt
tot blozende kunstmagiërs
springen naar herten bij de ven.
Zij hopen dat hun hart
zacht juichen zal
omdat de leegte
altijd weer begint.

Dit gedicht is door Chris van Boetzelaer aangeboden voor presentatie tijdens Workshophoppen op 7 oktober 2017.

Je kunt hier het gedicht downloaden